“Ah o eski ramazanlar” diye söze başlar ve derinden bir iç geçiririz, her Ramazan-ı Şerifin gelişinde…

Tıpkı bu sene de olduğu gibi…

Minarelerde yanan mahyalar…
Caddelere kurulan çadırlar…
Gelin arabası gibi süslenen sokaklar…
Hacivat-Karagöz orta oyunları…
Yoksullara yapılan yardımlar…
Fitreler, zekatlar, sadakalar…
Cüz cüz okunan Kur-anlar…
Hatmi şerifler, dualar…
Mahalle mahalle gezerek pide satan çocuklar…
Daha kokusu bile gitmeden komşulara yapılan ikramlar…
İftara yetişmek için koşuşturan insanlar…
Fırın önünde pide kuyrukları…
Yürek hoplatan iftar topları…
Evlerden gelen çatal, kaşık şıkırtıları…
Teravihin ulviyeti…
Sonrasında sohbetleri…
Sahur için hazırlıklar…
Gece uyandıran davul sesleri ve gönlü ısıtan manileri…

Hepsini nasıl da özledik aslında…

*******

Ramazan-ı Şerif, geçmişten günümüze uzanan bir kültürdür olmuştur aslında…

Osmanlı döneminde Ramazan-ı Şerif gelince toplumsal hayat ayrı bir ritim kazanır ve bayram da dahil aynı canlılık devam etmiştir.

Kardeşlik, yardımlaşma, misafirperverlik, dayanışma, yoksulları doyurma, fakiri incitmeden sevindirme, bütün toplumu aynı ailenin bir ferdiymiş gibi görebilme şuuru had safhada yer almıştır…

Şehrin maddi durumu iyi olanlar, iftar öncesi evlerinin en dış avlu kapısını açık bırakırlar, hali vakti olmayan muhtaç bir yoksul gelirse ikramda bulunurlarmış. Bu yemek ikramından sonra da “diş kirası” diye tabir edilen bir miktar para yardımı yapılır, hediyeler verilirmiş…

O ay içerisinde yiyecek ve eşya fiyatlarını devlet kontrol eder, zamlanmasına da katiyen taviz vermezlermiş.

Özellikle gıda maddelerinin Ramazan dönemi boyunca daha ucuza satılıp, herkesin almasına olanak sağlanırmış.

Ramazan-ı Şerifi Osmanlı Devleti sınırları içerisinde geçiren seyyahlar, gayrimüslimler; “Konukseverliğin, hoşgörünün, bereketin, bolluğun dolu dolu yaşandığı bu ne güzel ne hoş bir aydır böyle” diyerek hayranlıklarını sesli sesli söylerler ve Ramazan-ı Şerifin gelişinden de ayrı bir mutluluk duyarlarmış.

Ramazan-ı Şerif’i bir kültürel şölene çeviren Osmanlı, Türk gelenek ve göreneklerini, Türk estetik zevklerini, yaptıkları bazı törensel gösterileri de birleştirerek, oruç ibadetini halkın zorlanmadan, eğlenceli bir şekilde yerine getirmelerini de sağlamıştır…

Geçmişten günümüze manevi güzelliğinin yanı sıra apayrı bir kültürümüz olan RAMAZAN-I ŞERİF tüm şuuruyla gelecek nesillere aktarılıp, manevî değerinin bilinciyle yaşatılması en büyük temennimizdir…

RAMAZAN-I ŞERİFİMİZ, TÜM İSLÂM ÂLEMİNE HAYR”LI OLSUN..